Bir süredir (Ocak-Şubat 2021) sosyal medya ve mail yoluyla bana ve kurucusu olduğum Tiyatro Medresesi’ne yönelik bir “ifşa” kampanyası organize ediliyor. (Bknz. twitter.com/ayse_2021 )
"İfşa" kampanyası başlayınca herkes hemen bir açıklama yapmamı talep etti. Cinsel taciz ve saldırı gibi ağır bir suçlama karşısında hemen konuşmamın doğru olmadığına karar verdim. İddialarla ilgili tüm detayları bir araya getirmek için zamana ihtiyacım vardı. Tüm detayları bir araya getirmeden yapacağım açıklamanın gerçekleri açığa çıkarmayacağını ve kimseye bir faydası olmayacağını düşündüm. Lisans formasyonu felsefe olan biri olarak bu tarz travmatik olaylarda düşünce ile yoğun duyguların birbirine karışarak meseleyi daha da çözülmez hale getireceğini az çok biliyordum. Düşüncelerle duyguların ayrışabilmesi için de zamana ihtiyacım vardı. Özetle evrensel bir insan hakkı olan susma hakkımı kullanmayı tercih ettim diyebilirim. Şimdi konuşmaya hazırım.
Bu notları benden beklenen klasik bir “açıklama” olarak yani bir inkâr ya da ikrar metni olarak kurgulamadım. Öncelikle kendim ve tiyatro pratiğim üzerine bir düşünme fırsatı olarak da gördüm yaşadıklarımı. Benim başıma gelen olayların analizinin, günümüz tiyatro dünyasının bir fotoğrafını çekmek için de bir fırsat vereceğini düşündüm. Burada bana yönelik “ifşa” kampanyasına girişenlerin ve sonrasında oluşan linç ortamına katılanların eylem analizlerini yapmak günümüzün insan ilişkilerine de bir ışık tutacak diye düşünüyorum.
Bu “ifşa” kampanyasının açık ve gizil sebeplerinin daha iyi anlaşılmasına yardım edecek hatırladığım ve kaydettiğim her detayı aktaracağım. Mümkün olduğu kadar olgulara bağlı kalarak yorumu okuyucuya bırakmaya gayret edeceğim.
Bana yönelik cinsel taciz ve cinsel saldırı suçlamalarından 6 ay önce Temmuz 2020’de Medrese’de benimle yapılan bir görüşme kaydıyla başlayacağım. Görüşme sahne sanatlarında cinsel taciz hakkındadır. Görüşmeyi bir yüksek lisans öğrencisi yaptı. Bu öğrenci, Koç Üniversitesi'nde hazırladığı yüksek lisans tezi çalışması için birçok tiyatrocuyla görüştü. Bunlardan biri de bendim. Bu görüşmede sahne sanatlarında cinsel taciz ve ifşa konusuna henüz bana yönelik böyle bir kampanya yapılmamışken nasıl yaklaştığım açıkça görülebilir.
Bu görüşme kaydının ardından “Ayşe” ve "Ahmet” takma adlarıyla beni cinsel taciz, cinsel saldırı ve "büyücülük"le suçlayan iki eski kamp katılımcım ile yaşadığım tüm olayları, mesajlaşmalarımız ve bazı ses kayıtlarıyla destekleyerek aktaracağım. Ardından “Ayşe” ve “Ahmet”ten sonra ortaya çıkan dört “ifşa”cıyla ilgili detayları açıklayacağım. Daha sonra “ifşa” kampanyasını düzenleyen Güray Dinçol, Firuze Engin, Erkan Uyanıksoy, Elif Temuçin, Pınar Akkuzu ve bu ekibin içinde olan ama adını gizli tutan yakın çalışma arkadaşları Volkan Çıkıntıoğlu'na değineceğim.
Ayrıca olayla ilgili olan bazı yorumları, yazışmaları ve toplantı kayıtlarının dökümlerini de aktaracağım.
Son olarak da eski dostlarımın bu süreçteki bazı eylemlerini analiz etmeye çalışacağım. Bu bölüm belki de bu sürecin en çarpıcı kısmını oluşturacak.
Metnin tümünü bölüm bölüm yayınlayacağım. Bu metni yayınlarken hukuki süreci de başlatacağımı duyurmak istiyorum.
Önceki Bölüm Ana Sayfa Sonraki Bölüm
İfşa ifadesi her zaman korkutucu gelmiştir ama iyi özetlemişsiniz. Elinize sağlık.
YanıtlaSil